نوشته: دکتر مظفر نامدار و محمد حسين ضميريان

چکيده:
انديشمندان شيعه در طول تاريخ بيشتر همّت خود را بر تعامل با قدرت و تبيين نظريه دولت در مذهب تشيّع متمركز نمود بود. تا سالها اين مسأله حساس و حياتي براي آنها به شمار مي آمد. با پيروزي انقلاب اسلامي ايران به رهبري امام خميني(ره) و شکل گيري دولت شيعي در دوران تجدّد، اکنون ديگر بايد با فضاي بين المللي رابطه برقرار مي گرديد. مباحثي نظير استکبار جهاني مفروضاتي براي برخورد با فضاي نظام بين الملل بود که منشا پيدايش نظريه اي نوين در قالبي ساختارمند از روابط بين الملل شد. در بخشي از فقه سياسي شيعه از آنجا که به مسائل و دغدغه هاي روز پرداخته مي شود، ولي فقيه که فصل الخطاب نظام جمهوري اسلامي در تبيين سياست هاي کلان است، به تبيين اين نحوه عمل با فضاي بين المللي و به عبارتي سياستگذاري خارجي پرداخته اند؛ اين مقاله کوششي براي فهم اين نظريات و تأثير آن بر سياست خارجي ايران مي باشد.

واژگان کليدي:
سياستگذاري خارجي، استکبار جهاني، نظريه ساختاري روابط بين الملل، سياست خارجي ايران ، نظام سلطه